Το όνομα είναι η λέξη με την οποία δηλώνεται κάποιο πρόσωπο (άλλη ονομασία: μικρό όνομα, σε αντιδιαστολή με το επώνυμο) ή πράγμα.
Αν αυτό έχει σημασία για το φυτικό και ζωικό κόσμο, πόσο μάλλον για τον άνθρωπο, στον οποίο είναι εντονότερος ο προσωπικός χαρακτήρας, τα δε ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του εμφανίζονται σε διαφορετικούς ανθρώπους με τρόπο διάφορο και ανεπανάληπτο.
Το όνομα και η ονοματοδοσία δεν εξελίχθηκαν άσχετα προς τον ιστορικό βίο και τις περιπέτειες των λαών.
Μέσω των ονομάτων μπορεί να παρακολουθήσουμε την ιστορική πορεία ενός ολόκληρου έθνους. Τα ονόματα ανέκαθεν είχαν σπουδαία σημασία για την ανθρώπινη επικοινωνία και κατανόηση, δεδομένου ότι έπαιζαν το ρόλο των στοιχείων εκείνων με τα οποία γινόταν γνωστή η δήλωση προσώπων, ζώων και αντικειμένων.
Στην Ελλάδα συναντάμε ονόματα κυρίως με Αρχαία Ελληνική προέλευση,κάποια με Ρωμαϊκή προέλευση, και πολλά με Εβραϊκή προέλευση λόγω χριστιανισμού.Υπάρχουν και κάποια με προέλευση από άλλους λαούς .
ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ
Aγλαία => αγλαός =φωτεινός,λαμπερός
Αγαθάγγελος: αγαθός + αγγελος,αυτό που φέρνει καλές ειδήσεις
Αγάθη: Ελληνικό όνομα που προέρχεται από τη λέξη άγαθος, που σημαίνει «καλός». Είναι η γυναικεία μορφή της Αγκαθιάς.
Αγαθή: αθώα
Αγαθή=Από το αρχαίο Ελληνικό ρήμα αγαθώ = ευεργετώ = ευεργέτρια και εξ αυτού το επίθετο αγαθή (με αναβιβασμό του τόνου προκύπτει το Αγάθη) και σημαίνει "η καλή, η ενάρετη".
Αγαθόκλεια => αγαθή + κλέος, η έχουσα καλή φήμη.
Αγαθοκλής => αγαθός + κλέος, ο έχων καλή φήμη.
Αγαθονίκη: => αγαθή + νίκη, η νικήτρια ένδοξης νίκης.
Αγαμέμνων: αγαν + μέμνων (μένω), o επίμονος άνθρωπος
Αγάπη): Ελληνικό όνομα που προέρχεται από τη λέξη agapē, που σημαίνει «θεϊκή αγάπη».
Αγάπιος: ανιδιοτελής
Άγγελος=ἀγγέλλω ή αντιστρόφως το ἀγγέλλω από το ἄγγελος και το ἄγγελος πιθανόν από τη λέξη ἄγγαρος (περσική λέξη: έφιππος, βασιλικός ταχυδρόμος).Η ελληνική λέξη χρησιμοποιήθηκε στις μεταφράσεις Αγίας Γραφής για τα εβραϊκά mal'akh (yehowah) "αγγελιοφόρος (του Ιεχωβά).
Αγησίλαος => άγω + λαός
Ἀγλαΐα): Παραλλαγή ορθογραφίας της ελληνικής Αγλαΐας, το μυθικό όνομα μιας από τις τρεις Χάριτες, που σημαίνει «ομορφιά, λαμπρότητα».
Αγνή: η ηθικά καθαρή, η παρθένα η ανόθευτη,η σεμνή.
Αδαμάντιος-ία: διαμαντένιος ,αυτός που δεν δαμάζεται
ΑΘΑΝΑΣΙΑ: Θηλυκή μορφή του ελληνικού Athanasios, που σημαίνει «αθάνατος». Συγκρίνετε με μια άλλη μορφή Αθανασίας.
Αθανάσιος=από το αρχαιοελληνικό ἀθανασία (< ἀ- θάνατος). Σημασιολογικά παρεμφερές το όνομα Αμβροσίος (Αμβρόσιος < αρχαιοελληνικό επίθετο ἀμβρόσιος «άφθαρτος, αθάνατος».
Αθανάσιος-ία:α- στερητικό + θάνατος,ο αθάνατος
Αθηνά=Παλαιότεροι τύποι του ονόματος της θεάς ήταν οι τύποι Ἀθάνα (δωρικός) και Ἀθήνη, το δε όνομα Ἀθηνᾶ, που τελικά επικράτησε, προέκυψε από το επίθετο Ἀθαναία, που συναιρέθηκε σε Ἀθηνάα > Ἀθηνᾶ. Η αγγλική μετάφραση του περίφημου ονόματος της θεάς Αθηνάς είναι «Athena». Στον πλατωνικό Κρατύλο το όνομα Αθηνά ετυμολογείται από το Α-θεο-νόα ή Η-θεο-νόα, δηλαδή η νόηση του Θεού (Κρατυλ. 407b), αλλά η εξήγηση αυτή είναι παρετυμολογική. Η επιστημονική βιβλιογραφία θεωρεί το όνομα προελληνικό και αγνώστου ετυμολογίας.
Αθηναγόρας => Αθήναι + αγορά, ο σοφός αγορητής.
Αθηνόδωρος => Αθηνά + δώρο, δώρο της Αθηνάς, ο σοφός.
Αίγλη: γοητεία,φως ηλίου, δόξα ‘ εκ του αϊσσω + λίαν.
Αίγλη: Ελληνικό όνομα που σημαίνει «λάμψη, λαμπρότητα». Στη μυθολογία, αυτό είναι το όνομα πολλών χαρακτήρων, συμπεριλαμβανομένης μιας θεάς της καλής υγείας.
Αἰκατερίνη: Ελληνική ονομασία αβέβαιης ετυμολογίας, αλλά από νωρίς έχει συνδεθεί με το ελληνικό επίθετο κάθαρος, που σημαίνει «καθαρός».
Αικατερίνη: καθαρή,πιθανόν <. Εκατερίνη < κύρ. όν. Εκατερός + ινη < εκάτερος «καθένας από τους δύο»
Αιμιλιανός: αντίζηλος
Αἰνείας, : Ελληνική ονομασία που προέρχεται από τη λέξη αινώ-«επαινώ», εξ ου και «έπαινος». Στην ελληνική μυθολογία, αυτό είναι το όνομα ενός Τρώα πολεμιστή που ίδρυσε το ρωμαϊκό κράτος. Στη Βίβλο, είναι το όνομα ενός παραλυτικού που θεραπεύτηκε από τον Πέτρο.
Ακάκιος: α +κακός άκακος
Ακύλας: από το λατινικό aquilla -αετός
Ακυλίνη: αετίνα,αετός
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ: Θηλυκή μορφή του ελληνικού Alexandros, που σημαίνει «υπερασπιστής της ανθρωπότητας».
Αλέξανδρος => αλέξω: απομακρύνω + ανήρ,ο ανδρείος
Αλέξιος-ία: αλεξω,ο προστάτης
Άλκηστις => Σύμφωνα με το Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας του Γ. Μπαμπινιώτη, το αρχαιοελληνικό όνομα Ἅλκηστις προέρχεται πιθανά από το ἀλκηστής (ὁ) «ικανός» και αυτό από το ἀλκή «ισχύς». Από την ίδια ρίζα προέρχονται και άλλα αρχαιοελληνικά ονόματα, όπως Αλκαίος, Αλκίνοος, Αλκιβιάδης κτλ.
Άλκηστις: Ελληνικό όνομα που σημαίνει «δύναμη του σπιτιού». Στη μυθολογία, αυτό είναι το όνομα μιας πριγκίπισσας που έσωσε ο Ηρακλής όταν κατέβηκε στον Άδη στη θέση του συζύγου της.
Αλκιβιάδης => αλκή + βία
Αλκμήνη => αλκή + μήνη:σελήνη
Ἀλκμήνη: Ελληνικό όνομα που σημαίνει «δύναμη του φεγγαριού». Στη μυθολογία, αυτό είναι το όνομα της θνητής μητέρας του Ηρακλή από τον Δία.
Ἁλκυόνη: Ελληνικό όνομα που σημαίνει «αλκυόνα». Στη μυθολογία, αυτό είναι το όνομα μιας νύμφης-αστέρι που αγαπούσε ο Ποσειδώνας. Είναι κόρη του Άτλαντα και της Πλειόνης.
Αλμπέρτος = ξενικό όνομα αγγλικής προέλευσης που σημαίνει ο φημισμένος ευγενής
Αμαλία: ετυμολογία από την τευτονική (σημ. γερμανική): εργατική, δραστήρια.
Αμβρόσιος:(αθάνατος, α + βροτός),ο άφθαρτος
Αναξαγόρας: αναξ(βασιλιάς) + αφορεύω,ο άρχοντας του λόγου
Ἀναξαγόρας= Ελληνική ονομασία που αποτελείται από τα στοιχεία άναξ -βασιλιάς και αγορεύω
Αναξιμένης: αναξ +μένος,ο κύριος της οργής
Ανάργυρος => α(στερητ.) +αργύρια(άργος =λευκός)
Αναστασία: Θηλυκή μορφή του ελληνικού Αναστάσιος, που σημαίνει «ανάσταση». Συγκρίνετε με μια άλλη μορφή Αναστασίας.
Αναστάσιος => ανα + ίστημι:στέκομαι
Αναστάσιος: ανα +ιστημι,αυτός που σηκώνεται
Ανδρέας => ανδρείος => ανηρ
Ανδροκλής (ανήρ+κλέος) ο ένδοξος.
Ανδροκλής= Πρωτότυπη ελληνική μορφή του λατινικού Androcles, που σημαίνει «δόξα ανθρώπου/
Ανδρομάχη => ανηρ + μάχω
Ἀνδρομάχη: Ελληνική ονομασία που αποτελείται από τα στοιχεία άνδρος «ανθρώπου/πολεμιστή» και μασέ «μάχη», εξ ου και «μάχη άνδρα/πολεμιστή». Στη μυθολογία, αυτό είναι το όνομα της συζύγου του Έκτορα που απήχθη.
Ανδρόμεδα =Η λέξη «Ανδρομέδα» είναι σύνθετη λέξη. Αποτελείται από το ουσιαστικό «ανήρ» (γεν. ανδρός, δηλαδή το πρώτο συνθετικό της λέξης «άνδρ – ωπος» ή «άνθρ – ωπος») και το αρχαίο ρήμα «μέδω», το οποίο σημαίνει: άρχω, κυβερνώ, βασιλεύω, προστατεύω.
Ανδρόνικος: Ελληνικό όνομα που αποτελείται από τα στοιχεία άνδρας «άνθρωπος, πολεμιστής» και «νίκη», εξ ου και «νίκη ενός άνδρα/πολεμιστή».
Άνθή: Ελληνικό όνομα που σημαίνει «λουλούδι». Στη μυθολογία, αυτό είναι το όνομα μιας θεάς των λουλουδιών, των κήπων, της αγάπης, των ελών, α
Άνθιμος: άνθος
Άννα: από το εβραϊκό hanna που σημαίνει την έχουσα εύνοια, χάρη.
Αντιγόνη = από την πρόθεση αντί + γίγνομαι (γεννιέμαι). αυτή που είναι ισάξια με τον γεννήτορα πατέρα της
Αντιγόνη): Ελληνική ονομασία που αποτελείται από τα στοιχεία anti "against; counter" και gone "birth; generation", εξ ου και "αντί-γενιά". Στη μυθολογία, αυτό είναι το όνομα της αδερφής του Πριάμου, κόρης του Οιδίπου.
Αντώνιος = Ελληνική μορφή του λατινικού Antonius, που πιθανώς σημαίνει «ανεκτίμητος».
Απολλώνιος: από το ρήμα Απόλλυμι,που σημαίνει καταστρέφω ,αλλα και χάνω.
Απόστολος-ία: απο +στελλω,ο αγγελιοφόρος
Αργυρώ: από το επίθετο αργύριος (σχετικός με τα χρήματα), η πολύτιμη ή από το άργος που σημαίνει φωτεινός
Αρετή: από το αρχ. ουσιαστικό αρετή., η τέλεια, υπέροχη.
Άρης: στα αιολικά είναι «Αρεύς» και ετυμολογικά σημαίνει «θύελλα που συντρίβει»! Ατίθασος, ασυμβίβαστος και αυτόνομος ή από το «αίρειν» ή «αναιρείν», είτε από την λέξη «αρά» (βλάβη, πλήγμα)
Αριάδνη): Ελληνικό όνομα που σημαίνει «απόλυτα αγνό». Στη μυθολογία, αυτό είναι το όνομα της κόρης του βασιλιά Μίνωα.
Αριάδνη: => άρι:πολύ + αγνή
Αρίσταρχος: αριστος + άρχω,ο άριστος άρχοντας
Αριστείδης:αριστος+είδος, άριστος στη μορφή
Αριστόβουλος => άριστος + βουλή, ο άριστος σύμβουλος.
Αριστογένης => άριστος + γένος, ο ευγενής.
Αριστοκλής => άριστος + κλέος, ο έχων άριστη δόξα.
Αριστομένης => άριστος + μένος, ο ανδρειότατος
Αριστοτέλης: άριστος+ τέλος, ο έχωνάριστους σκοπούς
Αριστοφάνης: άριστος + φαίνω, ο έχων άριστη όψη
Αρσένιος: αρσενικός
Αρσινοή: Άρση (κατάργηση) + νους
Ἄρτεμις): Ελληνικό όνομα που προέρχεται από τη λέξη artémes, που σημαίνει «ασφαλής και υγιής». Στη μυθολογία, αυτό είναι το όνομα μιας κόρης του Δία και του Lêτο και της δίδυμης αδελφής του Απόλλωνα.
Αρτέμων: αναρτητής
Αρχέλαος: αρχηγός του λαού
Αρχιμήδης : αρχή + μήδος (λόγος,σκέψη),ο άρχων του λόγου, της σκέψης ,ο πάνσοφος
Ασπασία): Ελληνική ονομασία που προέρχεται από τη λέξη aspasios, που σημαίνει «καλώς ήρθατε».
Ασπασία: θηλυκό του αρχ. επιθέτου ασπάσιος (χαρούμενη, ευτυχισμένη)Αντιγόνη: αντί + γίγνομαι (γεννιέμαι),απόγονος
Ασπασία: θηλυκό του αρχ. επιθέτου ασπάσιος ,η χαρούμενη
Άφροδίτη: Ελληνική ονομασία που αποτελείται από τα στοιχεία afros «αφρός» και dity «βουτάω, υψώνομαι», εξ ου και «σηκώνεται από τον αφρό». Στη μυθολογία, αυτό είναι το όνομα της θεάς του έρωτα και μητέρα του Έρωτα.
Αχίλλειος- Αχιλλέας: άχος (θλιψη) + ελαύνω(περιπλανώμαι, τριγυρνώ), δηλαδή αυτός που τριγυρνά θλιμμένος ή αυτο που προκαλεί πόνο στους άλλους
B
Βαρβάρα => βάρβαρος
Βασίλειος => βασιλεύς
Βαλέριος=υγιής-δυνατός-value
Γ
Γλυκερία => γλυκύς
Γεώργιος => εκ του γεωργώ =γη + έργο
Δ
Δέσποινα => δεσπόζω
Δημήτριος => Δη (δωρικό τύπο του Γη) ή από το δα που σημαίνει μεγάλο + μήτηρ,
Δημοσθένης => δήμος + σθένος, η δύναμη του λαού
Διογένης => Ζευς + γένος, ο Θεογέννητος
Διομήδης => Διός + μέδων:άρχων, ο άρχων με θεία δύναμη.
Διόσκουρος => Διος + κούρος
Διώνη => εκ του Διός, η θεϊκή.
Διόδωρος: Ελληνικό όνομα που αποτελείται από τα στοιχεία Dios «θεός, Δίας» και doron «δώρο», εξ ου και «δώρο του Δία».
Διονύσιος): προέρχεται από το όνομα του θεού Διόνυσου, που σημαίνει «οπαδός του Διονύσου».
Δανάη: σημαίνει "ξηραμένος". Στη μυθολογία, αυτό είναι το όνομα της μητέρας του Περσέα.
Δάφνη: Στη μυθολογία, αυτό είναι το όνομα μιας νύμφης που ο πατέρας της την μετέτρεψε σε δάφνη για να ξεφύγει από την ανεπιθύμητη προσοχή του Απόλλωνα.
ΔΕΣΠΟΙΝΑ: σημαίνει «ερωμένη».
Διδώ: όνομα που σημαίνει "περιπλανώμενος". Στη μυθολογία, αυτό είναι το όνομα του ιδρυτή και της πρώτης βασίλισσας της Καρχηδόνας. Ερωτεύτηκε τον Αινεία και αυτοπυρπολήθηκε όταν εκείνος την άφησε.
Διώνη: Ελληνικό όνομα που σημαίνει «η θεά». Στη μυθολογία, αυτό είναι το όνομα της Τιτάνας μητέρας της Αφροδίτης. Είναι μια γυναικεία μορφή του Δία.
ΔΙΟΝΥΣΙΑ: Θηλυκή μορφή του ελληνικού Διονύσιος, που σημαίνει «οπαδός του Διονύσου».
Δωρίς: όνομα που σημαίνει «γεννητικός» και «ανάμεικτος, αγνός». Στη μυθολογία, αυτό είναι το όνομα μιας θεάς της θάλασσας, συζύγου του Nêreus και μητέρας των Νηρηίδων (θαλάσσιων νυμφών).
Ε
Ελένη => ελένη, που σημαίνει «λαμπάδα» ή από τη ρίζα ελε- που σημαίνει κυριεύω, κατακτώ
Ειρήνη => είρω (λέγω ) + νους
Εκτωρ => εκ του εχω
Επαμεινώνδας=> επί + άμεινον, ο προοδευτικός
Ερατώ => ερώ: αγαπώ
Εριφύλη => έρι:πολύ + φύλον
Ετεοκλής => ετεός:αληθής + κλέος, ο έχων αληθινή δόξα.
Ευάγγελος => ευ +αγγέλω
Ευαγόρας => ευ + αγορεύω, ο καλός ομιλητής.
Ευανθία => ευ + άνθος
Ευγενία => ευ +γένος
Ευδοκία => ευ +δοκώ=έχω άποψη
Ευδοξία => ευ + δόξα, η έχουσα καλή φήμη
Ευνομία => ευ + νέμω:διανέμω
Ευρυβιάδης => ευρύς + βία
Ευρυσθένης => ευρύς + σθένος
Ευρώπη => ευρύς + ωψ-μάτι
Ευρώτας => ευρύς
Ευτέρπη => ευ + τέρπω, η πολύ ευχάριστη
Ευτύχιος => ευ + τύχη
Ευφημία => ευ + φημί
Εύανδρος: Ελληνικό όνομα που αποτελείται από τα στοιχεία eu «καλός, καλά» και aner «άνθρωπος», εξ ου και «καλός άνθρωπος»
Εὐκλείδης: Ελληνική ονομασία που αποτελείται από τα στοιχεία ευ «καλός» και κλέος «δόξα», εξ ου και «καλή δόξα».
Ευφήμιος: Αρσενικός τύπος της ελληνικής Ευφημίας, που σημαίνει «Λοιπόν μιλάω».
Εύφρανωρ: Ελληνική ονομασία που προέρχεται από τη λέξη euphraino, που σημαίνει "απολαυστικό".
Εὐριπίδης: Ελληνικό όνομα που αποτελείται από τα στοιχεία eu "καλό" και hripe "swing, ρίχνω", εξ ου και "καλή ταλάντευση" ή "καλή ρίψη".
Ευσέβιος: Ελληνικό όνομα που αποτελείται από τα στοιχεία eu «καλός» και sebein «τιμώ/λατρεύω», εξ ου και «ευσεβής».
Ευστάθιος): Ελληνική ονομασία που αποτελείται από τα στοιχεία eu «καλός» και στεναί «στέκομαι», εξ ου και «καλή σταθερότητα».
Ευθύμιος): Αρχαία ελληνική ονομασία που αποτελείται από τα στοιχεία eu «καλός, καλά» και θυμός «ψυχή, πνεύμα», εξ ου και «καλόψυχος».
Ευτύχιος): Ελληνικό όνομα που προέρχεται από τη λέξη ευτύχης, που σημαίνει «τυχερός».
H
Hρακλής => Ηρα +κλέος
ΗΦΑΙΣΤΟΣ (Ήφαιστος): Ελληνικό όνομα που λέγεται ότι είναι προελληνικό και άγνωστης προέλευσης,
ΗΡΑΚΛΗΣ (Ἡρακλῆς): Ελληνικό όνομα που αποτελείται από το όνομα της θεάς Ήρας και τη λέξη κλέος «δόξα», εξ ου και «δόξα της Ήρας». Στη μυθολογία, αυτό είναι το όνομα ενός γιου του Δία από τη θνητή Αλκμήνη. Διακρίνεται για την εξαιρετική του σωματική δύναμη και τους δώδεκα κόπους που ολοκλήρωσε μετά από τους οποίους έγινε θεός.
ΗΡΟΔΟΤΟΣ (Ἡρόδοτος): Ελληνική ονομασία που αποτελείται από τα στοιχεία ήρωας «ήρωας, πολεμιστής» και ντοτός «δίνεται σε», εξ ου και «ηρωοδότος».
Θ
ΘΑΔΔΑΙΟΣ : Ελληνικό όνομα που πιθανώς προέρχεται από το αραμαϊκό Thaddai, που σημαίνει «θαρραλέος, μεγαλόκαρδος». Στη Βίβλο, αυτό είναι το επώνυμο του αποστόλου Ιούδα που ονομαζόταν και Λεββαίος.
ΘΑΛΗΣ : Ελληνικό όνομα που σημαίνει «άνθος».
ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ : Ελληνικό όνομα που αποτελείται από τα στοιχεία θέμιστος «του εθίμου/νόμου» και κλέος «δόξα», εξ ου και «ένδοξος νόμος».
ΘΕΟΔΩΡΟΣ (Θεόδωρος): Ελληνικό όνομα που αποτελείται από τα στοιχεία «θεός» και «δώρο», εξ ου και «δώρο του Θεού».
ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ (Θεοδόσιος): Ελληνικό όνομα που αποτελείται από τα στοιχεία «θεός» και «δίνοντας», εξ ου και «θεοδότης».
ΘΕΟΔΟΤΟΣ : Ελληνικό όνομα που αποτελείται από τα στοιχεία «θεός» και «δομένος», εξ ου και «θεόδοτος».
ΘΕΟΔΟΥΛΟΣ : Ελληνικό όνομα που αποτελείται από τα στοιχεία θεός «θεός» και δούλος «δούλος», εξ ου και «θεός-δούλος».
ΘΕΟΚΡΙΤΟΣ : Ελληνική ονομασία που αποτελείται από τα στοιχεία θεός «θεός» και κρήτες «κριτικός, κριτής», εξ ου και «θεός-κριτής».
Θεοκλής): Ελληνικό όνομα που αποτελείται από τα στοιχεία «θεός» και «δόξα», εξ ου και «δόξα του Θεού». Στη μυθολογία, αυτό είναι το όνομα ενός Λακεδαιμόνιου που έφτιαξε τις Εσπερίδες.
ΘΕΟΦΑΝΗΣ : Αρχαία ελληνική ονομασία που αποτελείται από τα στοιχεία «θεός» και «εμφανιζόμενος», εξ ου και «φανέρωση του Θεού».
ΘΕΟΦΙΛΟΣ : Ελληνικό όνομα που αποτελείται από τα στοιχεία «θεός» και «φίλος», εξ ου και «φίλος του Θεού». Στη Βίβλο, αυτό είναι το όνομα του ανθρώπου στον οποίο ο Λουκάς απηύθυνε το ευαγγέλιό του στην Καινή Διαθήκη.
ΘΕΟΦΥΛΑΚΤΟΣ : Αρχαία ελληνική ονομασία που αποτελείται από τα στοιχεία «θεός» και «φρουρώ», εξ ου και «Θεοφύλακας».
ΘΕΡΑΠΟΝ: Αρχαία ελληνική ονομασία που σημαίνει «υπηρέτης· προσκυνητής».
Θωμᾶς): Ελληνική μορφή του αραμαϊκού Tau'ma, που σημαίνει «δίδυμος». Στη Βίβλο της Καινής Διαθήκης, αυτό είναι το όνομα ενός από τους δώδεκα αποστόλους. Αναφέρεται ως «Θωμάς, αποκαλούμενος Δίδυμος»αν και το σωστό θα ήταν "ο εστί μεθερμηνευόμενον"
Θουκυδίδης): Ελληνικό όνομα που αποτελείται από τα στοιχεία θεού «του θεού» και κύδος «δόξα», εξ ου και «δόξα του Θεού».
Θάλλεια => εκ του θάλλω(ειμαι πλήρης)
Θέμις => τίθημι = θεσμός
Θησέας =>θήσω,εκ του τίθημι
Θουκυδίδης => Θεού + κύδος:δόξα, ο δοξάζων τον θεό.
Θρασύβουλος => θρασύς + βουλεύομαι
Ι
Ιάσων => ίασις: θεραπεία
Ιοκάστη => ίον + κάζω:στολίζω
Ιππολύτη => ίππος + λύω
Ιφιγένεια => ίφι:ισχυρά + γίγνομαι
Ιωάννης απι τα εβραϊκά σημαίνει αυτόν που έχει την χάρη του Γιαχβέ-Δημιουργού-Κυρίου
Ιωακείμ απο τα εβραϊκα ο Κύριος θα με σηκώσει
Ἰάκωβος): μορφή του εβραϊκού Yaaqob, που σημαίνει «υποφυτεύω». Στη Βίβλο της Καινής Διαθήκης, αυτό είναι το όνομα πολλών χαρακτήρων, συμπεριλαμβανομένων δύο αποστόλων και ενός ετεροθαλούς αδελφού του Ιησού.
Ιανός: Ελληνική μορφή του ρωμαϊκού λατινικού Ianus (Janus), που σημαίνει «πόρτα, πύλη» ή «καμάρα».
Ιάσων): Ελληνικό όνομα που πιθανώς προέρχεται από τη λέξη ίσθαι, που σημαίνει «θεραπεύω». Στη μυθολογία, αυτό είναι το όνομα ενός γιου του Αίσον και αρχηγού των Αργοναυτών. Το λατινικό του όνομα είναι Jason.
Ἰορδάνης: Ελληνική αρσενική μορφή του εβραϊκού unisex Yarden ("ρέει προς τα κάτω"), που σημαίνει "ο καταγωγής". Στη Βίβλο, αυτό είναι το όνομα του ποταμού στον οποίο βαφτίστηκε ο Ιησούς από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή.
Ἰωσήφ: Ελληνική μορφή του εβραϊκού Yowceph, που σημαίνει "(ο Θεός-ΔΗΜΙΟΥΡΓΌς) θα προσθέσει (άλλο έναν γιο)." Στη Βίβλο, αυτό είναι το όνομα πολλών χαρακτήρων, συμπεριλαμβανομένου του συζύγου της Μαρίας, της μητέρας του Ιησού.
Ἰουλία: Ελληνική μορφή του λατινικού Iovilius, που σημαίνει "κατάγεται από το Iovis (Jove-ΔΙΑΣ." Στη Βίβλο, αυτό είναι το όνομα ενός Ρωμαίου εκατόνταρχου που αναφέρεται στις Πράξεις 27:1,3.
Ἰσαάκ: Ελληνική μορφή του εβραϊκού Yitzchak, που σημαίνει «θα γελάσει».
Ισίδωρος: Ελληνικό όνομα που αποτελείται από το όνομα της αιγυπτιακής θεάς Ίσιδας και την ελληνική λέξη «δώρο», εξ ου και «δώρο της Ίσιδας».
Ισοκράτης: Ελληνικό όνομα που αποτελείται από τα στοιχεία «ίσος» και κράτος «δύναμη», εξ ου και «ίση δύναμη».
Κ
Καλλιόπη => κάλλος + ωψ:οφθαλμός
Καλλιρρόη => καλώς + ρέω
Κασσιόπη => καινυμι(υπερέχω) + οψ
Κλέαρχος => κλέος + άρχω, ο ένδοξος άρχων
Κλεόβουλος => κλέος + βουλή, ο επινοητικότατος.
Κλεομένης => κλέος + μένος, ο ένδοξος για τη γενναιότητά του.
Κλεονίκη => κλέος + νίκη, η ένδοξη νικήτρια.
Κλεοπάτρα => κλέος + πάτρη, η δόξα της πατρίδος.
Κίμων: Ελληνικό όνομα, πιθανόν να σημαίνει «νυσταγμένος».
Κλαύδιος: Ελληνική μορφή του λατινικού Claudius, που σημαίνει «κουτσός».
Κλεισθένης: Ελληνικό όνομα που αποτελείται από τα στοιχεία κλέος «δόξα» και σθένος «δύναμη», εξ ου και «ένδοξη δύναμη».
Κλείτος: Αρχαία ελληνική ονομασία που προέρχεται από τη λέξη κλείτος, που σημαίνει «διάσημος, διάσημος».
Κλήμης: Ελληνική μορφή του λατινικού Clement, που σημαίνει «ευγενικός και ελεήμων». Στη Βίβλο, αυτό είναι το όνομα ενός συντρόφου του Παύλου.
Κωνσταντίνος: Ελληνική μορφή του ρωμαϊκού λατινικού Constantinus, που σημαίνει «σταθερός».
Κορνήλιος: Ελληνική μορφή του λατινικού Cornelius, που σημαίνει «κέρατος». Στη Βίβλο, αυτό είναι το όνομα ενός Ρωμαίου εκατόνταρχου που ασπάστηκε τον Χριστιανισμό.
ΚΟΣΜΑΣ: Παραλλαγή ορθογραφίας του ελληνικού κόσμος, που σημαίνει «ομορφιά, τάξη».
Κυπριανός): Ελληνική μορφή του λατινικού Cyprianus, που σημαίνει «από την Κύπρο».
Κυριάκος: Ελληνικό όνομα που σημαίνει «του άρχοντα».
Κύριλλος: Ελληνικό όνομα που σημαίνει «άρχοντας».
Κύρος: Ελληνική μορφή του εβραϊκού Kowresh (Περσικό Kûrush), που σημαίνει «σαν τον ήλιο». Στη Βίβλο, αυτό είναι το όνομα του βασιλιά της Περσίας, Κύρου του Μεγάλου, κατακτητή της Βαβυλώνας, ο οποίος απελευθέρωσε τους αιχμάλωτους Εβραίους.
Καλλιόπη: Ελληνικό όνομα που αποτελείται από τα στοιχεία κάλλος «ομορφιά» και ops «φωνή», εξ ου και «όμορφη φωνή». Στη μυθολογία, αυτό είναι το όνομα της μούσας της επικής ποίησης.
Χάρις: Ελληνικό όνομα που σημαίνει «γοητεία, χάρη, καλοσύνη». Στη μυθολογία, αυτή είναι η ενική μορφή του πληθυντικού των Χαριτών (Χαρίτες), ένα όνομα για τις θεές της γοητείας.
Χλόη: Παραλλαγή ορθογραφίας της ελληνικής Chloē, που σημαίνει «πράσινος βλαστός». Στη μυθολογία, αυτό είναι το επώνυμο της θεάς Δήμητρας.
Κλειώ: Ελληνικό όνομα που προέρχεται από τη λέξη kleos, που σημαίνει «δόξα». Στη μυθολογία, αυτό είναι το όνομα μιας μούσας της ποίησης και της ιστορίας.
Κλεοπάτρα): Ελληνικό όνομα που αποτελείται από τα στοιχεία ΚΛΕΟΣ «δόξα» και ΠΑΤΗΡ «πατέρας», εξ ου και «δόξα του πατέρα». Η Κλεοπάτρα Ζ΄ βασίλεψε ως βασίλισσα της Αιγύπτου από το 51-30 π.Χ. Γεννήθηκε το 69 π.Χ. στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου και πιστεύεται ότι ήταν μαύρος Αφρικανός.
Λ
Λάκων => λα (επιτ.) + ακέων = ολιγομίλητος
Λαέρτης => λαός + αίρω =εκλέγω
Λέανδρος => λαός + ανήρ, ο ανδρείος του λαού.
Λεωνίδας => λαός + οίδα + γνωρίζω
Λητώ => λανθάνω
Λυσιστράτη => λύω + στρατός
Μ
Μακεδών => μακεδνός = υψηλός,μακρός
Μαρία από το αραβικό mariam που σημαίνει κυρία
Μάρθα από τα εβραϊκά και σημαίνει η Δέσποινα -κυρία του σπιτιού
Μάρκος από το ρωμαϊκό Marcus που σημαίνει Άρης
Ματθαίος από τα εβραϊκά σημαίνει δώρο του Γιαχβέ-Δημιουργού
Μενέλαος => μένος + λαός
Μιλτιάδης => μίλτος: ερυθρά βαφή
Μιχαήλ από τα εβραϊκά και σημαίνει ο οόμοις με τον Θεό
Ν
Ναυσικά => ναυς + καίνυμαι:υμνούμαι
Νεοκλής => νέος + κλέος
Νέστωρ => εκ του νεομαι = επιστρέφω
Νεφέλη => νέφω: χύνω ύδωρ
Νικηφόρος => νίκη + φέρω
Νικόλαος => νίκη + λαός
Ξ
Ξενοφών => ξένος + φωνέω
ο
Οδυσσέας => οδύσσομαι: διώκομαι
Οιδίπους => υδής + πους = ο έχων πρησμένα πόδια
Όλυμπος => εκ του λάμπω
Ορέστης => όρος + ίσταμαι
Π
Παναγιώτης: Ελληνικό όνομα που αποτελείται από τα στοιχεία pan «όλα» και άγιος «άγιος», εξ ου και «πανάγιος».
Παντελεήμων): Ελληνική ονομασία που αποτελείται από τα στοιχεία πάντα «όλα» και «έλεος»,
Παύλος): Ελληνική μορφή του λατινικού Paulus, που σημαίνει «μικρός». Στη Βίβλο, αυτό είναι το όνομα του συγγραφέα των 14 επιστολών της Καινής Διαθήκης.
ΠΕΡΙΚΛΗΣ : Ελληνικό όνομα που αποτελείται από τα στοιχεία περί «γύρω» και κλέος «δόξα», εξ ου και «περιτριγυρισμένος από δόξα».
ΠΕΤΡΟΣ: Ελληνική μετάφραση του αραμαϊκού επωνύμου Kephas, που σημαίνει «πέτρα, πέτρα». Στη Βίβλο, αυτό είναι το όνομα ενός από τους αποστόλους του Χριστού. Το όνομα δόθηκε από τον Ιησού στον Σίμωνα, γιο του Ιωνά, για να τον ξεχωρίσει από τον Σίμωνα Ζηλωτή.
Πανδώρα => παν + δώρο
Παρασκευή => παρα + σκευάζω
Πασιφάη =>πας + φάος (φως)
Πάτροκλος => πατρίς + κλέος
Παυσανίας => εκ του παύω
Περικλής => περί + κλέος, ο ένδοξος
Περσέας => εκ του πέρθω = εκπορθω,καταστρέφω
Πηνελόπη => πήνη:υφάδι + λέπω:εκτυλίσσω
Πολυδεύκης => πολύ + δεύκος:γλεύκος, ο πολύ γλυκός
Πολύδωρος => πολλά + δώρα
Πολυξένη => πολύ + ξενί
Ποσειδών => πόσις(ποταμός) + είδω =είμαι αρμόδιος
Προμηθέας => 1) προ + μύθος
2) προ + μήθος = μέριμνα = ο προνοητικός
Πυθαγόρας => πυνθάνομαι + αγορεύω
Πλάτων): Ελληνικό όνομα που προέρχεται από τη λέξη πλατύς, που σημαίνει «πλατύς, επίπεδος, οροπέδιο».
Πλούταρχος): Ελληνικό όνομα που αποτελείται από τα στοιχεία ploutos «πλούτης, πλούτος» και αψίδα «προέλευση, πηγή», εξ ου και «πηγή πλούτου».
Πολύδωρος): Ελληνικό όνομα που αποτελείται από τα στοιχεία polys «πολύ» και doron «δώρο», επομένως «φέρει πολλά δώρα». Στη μυθολογία, αυτό είναι το όνομα του μικρότερου γιου του Πρίαμου και πολλών άλλων χαρακτήρων.
Πολύκαρπος): Ελληνική ονομασία που αποτελείται από τα στοιχεία πολύς «πολύ» και κάρπος «καρπός», εξ ου και «καρποφόρος».
Πορφύριος): Ελληνική ονομασία που προέρχεται από τη λέξη πορφύρα, που σημαίνει «πορφυρός».
Ποσειδῶν): Το ελληνικό όνομα πιθανότατα προέρχεται από το pósis, που σημαίνει «κύριος, σύζυγος». Στη μυθολογία, αυτό είναι το όνομα ενός θεού των αλόγων και της θάλασσας, που είναι γνωστός ως «ταρακουνητής της γης». Εξισώνεται με τον Ρωμαϊκό Ποσειδώνα.
Ποσειδώνιος): Ελληνικό όνομα που σημαίνει «του Ποσειδώνα».
Πραξιτέλης): Ελληνικό όνομα που αποτελείται από τα στοιχεία praxis «δράση, άσκηση, πρακτική» και τέλος «στόχος, στόχος».
Πρίαμος): Ελληνικό όνομα, πιθανόν να προέρχεται από το λουβιανό σύνθετο priimuua, που σημαίνει «εξαιρετικά θαρραλέος». Ο Λουβιανός συνδέεται στενά με τους Χετταίους. Στη μυθολογία, αυτό είναι το όνομα ενός βασιλιά της Τροίας.
Προκόπιος): Ελληνική ονομασία που προέρχεται από τη λέξη prokope, που σημαίνει «προώθηση, πρόοδος».
Προμηθεύς): Ελληνική ονομασία που προέρχεται από τη λέξη προμηθές, που σημαίνει «προνοητικότητα». Στη μυθολογία, αυτό είναι το όνομα του Τιτάνα που τιμωρήθηκε από τον Δία επειδή έκλεψε φωτιά για να δώσει στην ανθρωπότητα.
Πύῤῥος): Ελληνικό όνομα που σημαίνει «όπως φλόγα». Στη μυθολογία, αυτό είναι το όνομα ενός γιου του Αχιλλέα. Είναι γνωστός και ως Νεοπτόλεμος.
Ρ
ΡΑΦΑΗΛ : Ελληνική μορφή του εβραϊκού Rephael, που σημαίνει «θεραπευμένος από τον Θεό» ή «τον οποίο ο Θεός έχει θεραπεύσει».
Ρέα => εκ του ράος =έτοιμος
Σ
Σάββας): Ελληνικό όνομα που προέρχεται από το Sabbaton, το αριθμό 7 των εβραίων ,μιας και το σάββατο ήταν η έβδομη μέρα της δημιουργίας
ΣΑΜΟΥΕΛ (Σαμουήλ): Ελληνική μορφή του εβραϊκού Shemuwel, που σημαίνει «άκουσε τον Θεό», «το όνομά του είναι Ελ» ή «όνομα του Θεού».
Σαμψών): Ελληνική μορφή του εβραϊκού Shimshown, που σημαίνει «σαν τον ήλιο». Στη Βίβλο, αυτό είναι το όνομα ενός ισχυρού ήρωα που προδόθηκε από την ερωμένη του Delila.
Σαούλ): Ελληνική μορφή του εβραϊκού Shauwl, που σημαίνει «ζητήθηκε, επιθυμητό».
Σαῦλος: Παραλλαγή του ελληνικού Saoul, που σημαίνει «ζήτησε, επιθυμητό». Στη Βίβλο, αυτό είναι το εβραϊκό όνομα του αποστόλου Παύλου.
Σεβαστιανός: Ελληνική ονομασία που σημαίνει «από το Sebaste», μια πόλη στον Πόντο που πήρε το όνομά του από τον Αύγουστο Καίσαρα (από το ελληνικό sebastos «σεβάσιμος»).
Σεραφείμ: Ελληνική μορφή του εβραϊκού Saraph, που σημαίνει «φλεγόμενος» ή «φίδι».
Σέργιος: Ελληνική μορφή του λατινικού Sergius, που πιθανώς σημαίνει «λοχίας».
Σίλας: Συμβατική μορφή του ελληνικού Silouanos, που σημαίνει «από το δάσος». Στη Βίβλο, αυτό είναι το όνομα ενός συντρόφου του Αγίου Παύλου.
Σιλουανός: Ελληνικό όνομα που σημαίνει «από το δάσος». Στη Βίβλο, αυτό είναι το όνομα ενός συντρόφου του Αγίου Παύλου.
Σίμων: Ελληνική μορφή του εβραϊκού Shimown, που σημαίνει «ακούω». Στη Βίβλο, αυτό είναι το όνομα πολλών χαρακτήρων, συμπεριλαμβανομένου ενός μάγου και ενός αδελφού του Ιησού.
Σωκράτης: Ελληνικό όνομα που αποτελείται από τα στοιχεία sos «ασφαλής, υγιής, ολόκληρος» και κράτος «δύναμη», εξ ου και «ολόκληρη δύναμη».
Σολομών: Ελληνική μορφή του εβραϊκού Shelomoh, που σημαίνει «ειρηνικός». Στη Βίβλο, αυτό είναι το όνομα του δέκατου γιου του Δαβίδ που έγινε ο τρίτος βασιλιάς του Ισραήλ.
Σόλων): Ελληνικό όνομα που σημαίνει «σοφία».
Σοφοκλής): Ελληνικό όνομα που αποτελείται από τα στοιχεία sophos «έξυπνος, ικανός» και κλέος «δόξα»
Σωτήριος): Παραλλαγή του ελληνικού Σωτήρης, που σημαίνει «σωτηρία».
Σπυρίδιον): Ελληνικό όνομα που προέρχεται ως υποκοριστικό του λατινικού spiritus, που σημαίνει «μικρό πνεύμα». Σε χρήση από τους Κροάτες.
Σταμάτιος: Ελληνική ονομασία που προέρχεται από τη λέξη «σταματώ».
Σταύρος: Ελληνικό όνομα που σημαίνει «σταυρός σταυρός».
Στέφανος: Παραλλαγή ορθογραφίας του ελληνικού St ephanos, που σημαίνει «στεφάνι».
Στυλιανός: Ελληνική ονομασία που προέρχεται από τη λέξη stylos, που σημαίνει «στύλος».
ΣΥΜΕΩΝ: (Συμεών): Παραλλαγή του εβραϊκούShimon, που σημαίνει «ακούω». Στη Βίβλο, αυτό είναι το όνομα πολλών χαρακτήρων, συμπεριλαμβανομένου του δεύτερου γιου του Ιακώβ και της Λίας.
Τ
Τερψιχόρη => τέρπω + χορός
Τηλέμαχος => τηλέ: μακριά + μάχομαι
Τιμόθεος => τιμή + Θεός
Τιμολέων => (τιμή+λέων) ο ισχυρός ως λέων
Φ
Φειδιππίδης => φείδομαι + ίππος
Φίλιππος => φίλος + ίππος
Φιλοθέη => φίλη του Θεού
Φρίξος => φρίττω
Φοίβος => φάος = φωτεινός
